Egoizm się opłaca?

Pod wpływem ostatnich dyskusji na różne tematy zaczynam dochodzi do wniosku, że egoizm jest bardzo opłacalny finansowo. Nie tylko dla jednostki, ale także dla całego społeczeństwa.

Być może wyda się to dziwne, ale chyba faktycznie tak jest. Tym bardziej myślimy o innych tym bardziej im pomagamy, ale czy tak naprawdę nie szkodzimy im tylko?

Według mnie duża pomoc socjalna to jedna z największych porażek na jakie sobie może pozwolić państwo. Zamiast inwestować w to, żeby obywatelom lepiej się żyło dajemy im po prostu fundusze do przejedzenia. Niestety to jest prosta droga do katastrofy. Im więcej dajemy, tym bardziej chcą brać, bo lepiej nic nie robić i dostawać, niż robić i dostawać tyle samo lub niewiele więcej. Promujemy lenistwo i nic nie robienie. Ludzie są z natury istotami leniwymi, więc nie ma co się dziwić, że korzystają z danej im okazji.

Tutaj pojawia się egoizm. Jeśli będziemy myśleć bardziej o sobie i własnych potrzebach, to nie będziemy chcieli dawać komuś takiej pomocy socjalnej. Ten ktoś będzie zmuszony poszukać sobie pracy. Ja wiem, że to może brzmi trochę brutalnie, ale praca w Polsce jest. Dodatkowo środki przeznaczane do tej pory na pomocy tym nierobom (nazwijmy rzeczy po imieniu) mogą zostać zainwestowane gdzie indziej, przez co będzie stworzone jeszcze więcej miejsc pracy.

Egoizm jednak nie tylko tutaj przynosi korzyści. Otóż egoista nie chce płacić wysokich podatków, a więc przez to dąży do ich zmniejszenia. Jest to korzystne dla gospodarki, bo koszty pracy będą niższe, co przyciągnie do Polski inwestorów.

Państwo będzie miało mniej kasy?

Tak, ale co z tego? Przecież nie po to istnieje, żeby środki finansowe gromadziło, a po to, żeby ludziom się lepiej żyło.